Oynanan Senaryolar...

Benim hikayelerim...senaryosunu bir türlü yazamadığım ama her sahnesinde oynamak zorunda olduğum...Perdelerimin rengi hep siyah...Oyunlarımın konusu hep güven sonu ise hep mutsuzluk.rolüm hep aynı:Her defasında güvenip sonra ağlayan aptal kız.
Ilk defa oynarken bu rolü çok zorlanmıştım sonra fark etmeden ezberlemişim ve simdi rahatım cunku unutmadım hiç rolümü;hep güvendim hep yanıldım=aynı.cevremdekiler de bıkmadı sanırım aynı rolden.bıkmadan usanmadan hala aynı perdedeler.tebrik ediyorum onları bu ''acımasızlık'' duygularından dolayı...Ama benden pes artık perdelerimden de oyunlarımdan da çok sıkıldım...Yani yetmedi mi ,hala anlamadı mı insanlar alması gereken dersi...ben çok sıkıldım bu oyundan...
Artık ''Gidiyorum ben hocam'' demek istiyorum...
Ama yapamıyorum !
Neden mi?
ben kimseyi bırakamıyorum...her ne kadar vurulunca acı duysam da hiçbir zaman hiç kimseyi vuramıyorum...

Farkındayım,hem de fazlasıyla...

Evet farkındayım ''Hayat zor''
Ama yapamıyorum,savasamıyorum...
O derin kuyulardan çıkamıyorum artık
Aldığım kararlar hep pişmanlık getiriyor bana
İstemiyorum pişmanlığı yanı başımda
ama olmuyor...

Kabullendirsem de bazen kendime
''Herşeye rağmen hayat yaşamaya değer''...
Hayır...izin vermiyor bi süre sonra bazı şeyler buna
Ve açıkçası korkmuyorum desemde hep,korkuyorum hayattan
hem de deli gibi korkuyorum...
hep kötü düşünüyorum hikayelerin sonunu...
gülümsemem gereken yerde bile beceremiyorum artık

kabullendiriyorum kendime
benim sahnemdeki oyunlar hep karanlık...
benim oyunlarımın son perdelerinde ışık yok artık
şimdi oldugu gibi,herkes ne görmek isterse onu görecek karanlığımda...

Eyvallah

...Peki kimin için bu gözyasları
kimler için...?
Dostum sandığım ama aslında düşmanım olanlar,
beni hep hayal kırıklığına uğratanlar için mi?

Acıyorum kendime binlerce kez
ne kadar aptalmışım meğer
kimse yanında istemiyormuş beni,
hep aldanmışım...
şimdi kim yanımda benim

Eyvallah deme zamanı çok yaklaşmış meğer
Bu kez dönmemek üzere eyvallah demek lazım...

bitti

bir yılı geride bıraktım şimdi
iyi ya da kötü,mutlu yada mutsuz...
kaybettiklerimle veya kazandıklarımla
koskocaman bir yıl bitti

Bu yıl en büyük kararları hep hayat verdi,son noktayı hep o koydu.Ama bu kez ben bitirmek istiyorum yazdıklarımı hayat değil!
''iyi yada kötü bitti.Peki ben yeniden başlamak istiyor muyum?

evet.sanırım bu kez gercekten istiyorum yeniden baslamayı.yeni baslayan hikayelerimde mutlu olmak istiyorum.
Hayat,belki karanlıktayım ama sesimi duyurabilirim.Bu kez pes etmek yok kolay kolay.O karanlıkta boğulacağımı bilsem dahi sesimi duyarmaktan vazgeçmiycem.Çünkü senin temelinde bu vardı;sesini duyaranlar haklı oldu hep.Karşıma hangi engeli koyarsan koy bu kez vazgeçmek yok kolay kolay!

İyi misin

''İyi misin'' diyorlar
bilmiyorum ki...

sonra düşünüyorum,
soruyorum kendime ''iyi miyim''
karar veriyorum iyi değilim
hayattaki en değerli şeyim iyi değilken
ben nasıl iyi olabilirim ki
o iyi değil:
çok kırıldı,çok üzdüler onu,çok canını yaktılar...
ve o tüm bunları benim yaptıgımı sanıyor
sonra,istemiyor artık beni...
Oysa ben,ben hiçbir şey yapmadım
hep intikam peşinde olanlar,işte onlar ...

Hep yanındayım...

Hayat zor
Farkındasın bunun
Ama olmaz böyle
Susarak...
Kabullenerek...
Aldığın kararların arkasında dur her zaman
Ve hiç pişman olma söylediklerinden
Yaptıklarından...
Hiç vazgeçme sevmekten,inanmaktan...

Güveni yıkılabilir insanın onlarca kez ama güvenmektende vazgeçme,çünkü güven insanlar arasındaki ilişkilerden,ilişkileri oluşturan bağların en kalınıdır...olmazsa olmaz(dır)...

.....

(Jeran'a Teşekkürler...=) http://jeran-jeran.blogspot.com/ )

Monotonluk Maratonu

demiştim ya ''bir anda bıkarsın hayattan''
bunaldım yine...
karanlık perdelerimde hep aynı sahneler
monotonluk maratonu ağır geliyor artık
dinlediğim kaset başa sardı yine
ama ben dinlemek istemiyorum bu kez
sussun...
sussun ve beni karanlığımda kaybolmaya bıraksın
kimse koşmasın peşimden yakalamak için
istemiyorum
anlasınlar artık,ağlamaktan çok sıkıldım...

hayat,anlamsız bir şaka gibi
ve beni o oyunun içinde uyutmuşlar
ne yaparsam yapıyım,
uyanamıyorum bir türlü,
o karanlık ve sonsuz uykumdan...

Bir anda...

Herşey bir anlık ya hayatta:
Bir anda gülümser,ağlarsın
Bir anda bıkarsın hayattan
Bir anda uzaklaşır herşey

Bir anda vazgeçersin herkesten
Sanki gidişin yokmuş,
Dönüşün yokmuş gibi
Çaresiz hissedersin kendini
Aciz ve Çaresiz