Ben yine aynı ben'im, hep olduğum gibi renksiz, sade ve karamsar..
Küçük şeyler sevindirmiyor ruhumu...
Tekdüze muhabbetler, ortalama notlar, samimiyetten uzak sesler, suratlar, arkadaşlar...
Hayat; akıntısız bir su birikintisinden ibaret burada !
Her gün birbiriyle eş,her yaşanılan an birbirine o kadar benzer ki... Gün içinde yaptığım faaliyetlerin ne sırası değişiyor, ne yapılış şekli, ne de zamanı...Her gün aynı saatte, aynı servise binmek üzere çıkılan, aynı yürünülen yol,serviste görülen aynı yüzler.. Sanki hocalar bile aynı konuyu anlatıyor..
Her konu aynı biçimde anlatılabilir mi ? Bizim hocalar bu konuda gayet başarılılar !
Ne yazılabilir ki geleceğe dair ? Şu an önümdeki en az dört okul yılını görüyor gibiyim...Değişen sadece derslerin adı, hocalar ve ders yerleri olabilir..Geri kalan her şey yine aynı olacak tahmin edebiliyorum şimdiden..
Ben yine yalnızlığıma üzülecek, yalnız kaldığımda ağlayarak şarkı söylecek,sınav günleri oturup saçmasapan şeyler karalayacağım defterime...
Yine kimse görmeyecek yanağımdan süzülüp kalbime inen yaşları,anılarımın canımı yakışını, monoton hayatımı...
Yine çok mutlu sanacaklar, gülen yüzüme bakarak beni..
"Senin gibi olabilsek keşke" diyecekler...
Yine hayatla dalga geçen, hiçbir şey umurunda olmayan biri gibi görecekler biliyorum...
Biliyorum..Bunları bir ben bileceğim yine..
Ve yine..Bana ben kadar yakın biri bulunmayacak hayatımda..Zaten ne dün vardı, ne bugün ne de yarın olacak biliyorum... !!!
