Nereye kadar peki? Hangi noktaya kadar ''belkilerle'' kandırabilegiz kendimizi? Çoğu hayallerimizin gerçekleşmedigini göre göre ne zamana kadar canımızı acıtabilecegiz daha ?
Hiç vazgecmiyoruz umut etmekten,hayallere dalıp gitmekten...
Hep en güzeline ''Belki'' diyoruz...sanırım kendimizi ''mutlu olma'' umudundan alıkoyamıyoruz...Ve gerçekleşmedigindeyse...
Kücük bir cocukken sokaktan gecen elinde rengarenk balonlarıyla gecen baloncu amcayı görürdük.En parlagı dikkatimizi cekerdi hemen;o balonla oyunlarımızı oynamak hayali uzaklastırırdı bizi bir sure her seyden.Birden ses verirdik ''Anne/baba baloon!''.kim belir belki alırlar hevesiyle.Bizim o masum sesimize dayanamayan annelerimiz/babalarımız bazen istemeyerekde olsa balonu alırlardı.Hem de en parlak,en guzel olan o kıpkırmızı balonu...Alınan balonunda verdigi buyuk mutlulukla oyunumuza dalardık yeniden.Tam her şeyin tadını çıkarırken,zevkine varıyorken balonun,puff....Balon patlar..! Tam deli dolu olacakken,suratı asık,mutsuz bir cocuk oluverirdik.
Oysa n'olurdu kaptırmasaydık bu kadar kendimizi? Yine kucuk bir umudumuz olsaydı bir kosede,gerceklesmese bile üzülmezdik kucuk oldugu icin,büyük hayal kırıklıklarına yol acmazlardı bizlerde...
İste daha kucuk yasta ogretmeye calısmıslar bize,hayatta her ''belki'' nin mutluluk getirmeyecegini..Ama biz 15 yıldır hala anlayamamısız her balonun bir gün sönecegini...
Daha az ''Belki'' daha az hayal kırıklıgı sanırım,daha cok mutlu olma hayalidir ''belki'' de...
Hiç vazgecmiyoruz umut etmekten,hayallere dalıp gitmekten...
Hep en güzeline ''Belki'' diyoruz...sanırım kendimizi ''mutlu olma'' umudundan alıkoyamıyoruz...Ve gerçekleşmedigindeyse...
Kücük bir cocukken sokaktan gecen elinde rengarenk balonlarıyla gecen baloncu amcayı görürdük.En parlagı dikkatimizi cekerdi hemen;o balonla oyunlarımızı oynamak hayali uzaklastırırdı bizi bir sure her seyden.Birden ses verirdik ''Anne/baba baloon!''.kim belir belki alırlar hevesiyle.Bizim o masum sesimize dayanamayan annelerimiz/babalarımız bazen istemeyerekde olsa balonu alırlardı.Hem de en parlak,en guzel olan o kıpkırmızı balonu...Alınan balonunda verdigi buyuk mutlulukla oyunumuza dalardık yeniden.Tam her şeyin tadını çıkarırken,zevkine varıyorken balonun,puff....Balon patlar..! Tam deli dolu olacakken,suratı asık,mutsuz bir cocuk oluverirdik.
Oysa n'olurdu kaptırmasaydık bu kadar kendimizi? Yine kucuk bir umudumuz olsaydı bir kosede,gerceklesmese bile üzülmezdik kucuk oldugu icin,büyük hayal kırıklıklarına yol acmazlardı bizlerde...
İste daha kucuk yasta ogretmeye calısmıslar bize,hayatta her ''belki'' nin mutluluk getirmeyecegini..Ama biz 15 yıldır hala anlayamamısız her balonun bir gün sönecegini...
Daha az ''Belki'' daha az hayal kırıklıgı sanırım,daha cok mutlu olma hayalidir ''belki'' de...